بیانیه مطبوعاتی عفو بین الملل، ۶۰ سال قصور از حقوق بشر

چهارشنبه ۸ خرداد ۱٣٨۷ - ۲۸ می ۲۰۰٨

دولت ها باید پوزش بخواهند و فوراً اقدام کنند

لندن - عفو بین­الملل امروز از رهبران جهان خواست به خاطر شش دهه کوتاهی در رعایت حقوق بشر پوزش بخواهند و خود را دوباره به کسب پیشرفت­های مشخص متعهد کنند.

آیرین خان، دبیر کل عفو بین­الملل، در هنگام ارائه­ی گزارش 2008 عفو بین­الملل: وضع حقوق بشر در جهان، گفت: «نقاط انفجاری انسانی در دارفور، زیمبابوه، غزه، عراق و میانمار اقدام فوری می­طلبند.»

«بی­عدالتی، نابرابری و مصونیت از مجازات نشانه­های شاخص جهان امروز ما هستند. دولت­ها باید هم­اکنون برای از میان برداشتن شکاف بین وعده و عملکرد اقدام کنند.»

گزارش 2008 عفو بین­الملل نشان می­دهد که شصت سال پس از تصویب بیانیه­ی جهانی حقوق بشر در سازمان ملل، در حداقل 81 کشور مردم هنوز شکنجه می­شوند یا مورد بدرفتاری قرار می­گیرند، در حداقل 54 کشور با محاکمه­های نامنصفانه روبرو هستند و در حداقل 77 کشور اجازه بیان آزاد را ندارند.

خانم خان گفت: «شاخص 2007 ناتوانی دولت­های غربی و تزلزل یا بی­میلی قدرت­های نوظهور در برخورد به بدترین بحران­های حقوق بشری اعم از درگیری­های ریشه­دار تا نابرابری­های رو به رشدی بود که میلیون­ها نفر را عقب نگه می­دارند.»

عفو بین­الملل هشدار داد که بزرگترین تهدید برای آینده­ی حقوق بشر فقدان یک پنداره­ی مشترک و یک رهبری دسته­جمعی است.

خانم خان گفت: «2008 فرصتی بی­سابقه برای رهبرانی که تازه به قدرت می­رسند و کشورهایی که در صحنه­ی جهانی ظاهر می­شوند فراهم می­کند تا به جهت­گیری تازه­ای دست بزنند و سیاست­ها و رویه­های کوته­بینانه­ا­ی را رد کنند که در سال­های اخیرجهان را به جایی خطرناک­تر و در تفرقه تبدیل کرده­اند.»

عفو بین­الملل از دولت­ها دعوت کرد الگوی تازه­ای برای رهبری دسته­جمعیِِِ مبتنی بر اصول بیانیه­ی جهانی حقوق بشر ارائه کنند.

خانم خان گفت: «پرقدرت­ترین­ها باید در رهبری سرمشق دیگران شوند.»

چین باید به وعده­های حقوق بشری که در زمان بازی­های المپیک می­دهد وفادار بماند و آزادی بیان و آزادی مطبوعات را مجاز کند و به «بازآموزی از طریق کار» پایان دهد.

ایالات متحده آمریکا باید بازداشتگاه گوانتانامو و بازداشتگاه­های مخفی را تعطیل کند، بازداشت­شدگان را طبق استاتداردهای محاکمه­ی منصفانه­ تحت پیگرد قضایی قرار دهد یا آنها را آزاد کند و با صراحت به کارگیری شکنجه و بدرفتاری را رد کند.

روسیه باید تحمل بیشتری برای مخالفت سیاسی نشان دهد و به هیچ­وجه مصونیت از پیگرد را در مورد تعدی به حقوق بشر در چچن تحمل نکند.

اتحادیه­ی اروپا باید شرکت اعضایش را در «تحویل» مظنونان تروریسم را مورد تحقیق قرار دهد و همان معیاری را برای حقوق بشراعضای خودش قائل شود که برای کشورهای دیگر قائل می­شود.

خانم خان هشدار داد: «رهبران جهان انکار می­کنند، اما کوتاهی آنها از اقدام هزینه­ی زیادی دارد. همانطور که در افغانستان و عراق دیده می­شود، مشکلات حقوق بشر فجایع مجزا نیستند، بلکه به ویروس­هایی می­مانند که می­توانند به سرعت مبتلا کنند و پخش شوند و همه­ی ما را به خطر بیندازند.»

«دولت­ها امروزه باید همان میزان از بصیرت، شجاعت و تعهد را نشان بدهند که شصت سال پیش سازمان ملل را به تصویب بیانیه­ی جهانی حقوق بشر هدایت کرد.»

«تقاضای مردم برای عدالت، آزادی و برابری رو به رشد است.»

بعضی از چشمگیرترین تصویرهای 2007 مربوط به راهب­ها در میانمار، وکلا در پاکستان و فعالان زن در ایران بود.

خانم خان گفت: «مردمِ ناراضی و عصبانی سکوت نخواهند کرد و رهبران به قیمت خطر برای خود آنها را نادیده می­گیرند.»

توضیحات برای ویراستاران

1- گزارش 2008 عفو بین­الملل، ارزیابی سالانه­ی­ جهانی سازمان از حقوق بشر، که در شصتمین سالگرد تصویب بیانیه­ی جهانی حقوق بشر منتشر می­شود، 150 کشور را در بر می­گیرد.

2- گزارش روندهای زیر را برجسته می­سازد:

· هدف قرار دادن غیرنظامیان به وسیله­ی گروه­های مسلح و نیروهای دولتیِ برخوردار از مصونیت؛

· خشونت فراگیر علیه زنان؛

· تبلیغ شکنجه و بدرفتاری به عنوان شکل­های قابل­ پذیرش کسب اطلاعات؛

· سرکوب مخالفت و حمله به روزنامه­نگاران و فعالان؛

· فقدان حمایت از آوارگان، پناه­جویان و مهاجران؛

· انکار حقوق اقتصادی و اجتماعی؛ و

· طفره رفتن از پاسخگویی جمعی در برابر تعدی به حقوق بشر.

3- عفو بین­الملل پیشرفت انجام شده در شصت ساله گذشته را مورد توجه قرار داد، به ویژه قوانین و نهاد­های حقوق بشری، پشتیبانی رو به رشد از پایان دادن به مجازات مرگ، پیگرد قضایی برخی از پرونده­های مربوط به جنایت­های جنگی و جنایت­های علیه بشریت در دادگاه­های بین­المللی و دادگاه­های کشوری.

4- بیانیه­ی جهانی حقوق بشر در 10 دسامبر 1948 در سازمان ملل به تصویب رسید.

5- بازآموزی از طریق کار یک سیستم بازداشت کیفری است که پلیس در چین بدون تفهیم اتهام، محاکمه یا رسیدگی قضایی تا چهارسال اعمال می­کند.

ارقام و اطلاعات، مطالب شنیداری ـ دیداری، جزئیات رویدادهای رسانه­ای و دیگر اطلاعات در این پیوند در دسترس است: http://report2008.amnesty.org/press-area/en

برای اطلاعات بیشتر یا انجام مصاحبه با یکی از سخنگویان عفو بین­الملل یا دسترسی به یکی از مطالعات موردی ما، با دفتر مطبوعاتی به شماره­ی 5566 7413 020 یا press@amnesty.org تماس بگیرید.

پایان