گزارش بازداشت دانشجویان هویت طلب دانشگاه تبریز و نقض قانون حقوق شهروندی و حقوق بشر در طول مدت بازداشت آنها

حسن رحیمی

دانشگاه تبریز به عنوان یکی از مراکز مهم علمی کشور همواره در فعالیتهای دانشجویی نیز نقش مهمی را ایفا کرده است.در چند سال اخیر با رشد گفتمان هویت طلبی در آذربایجان، در دانشگاههای آذربایجان از جمله دانشگاه تبریز نیز شاهد فعالیت دانشجویان هویت طلب بوده ایم.فعالیت دانشجویان هویت طلب از سال تحصیلی 84-85 به نحو چشم گیری افزایش یافت.این فعالیتها همزمان با حوادث خرداد 85 در آذربایجان و تجمع دانشجویان دانشگاه تبریز در اعتراض به درج کاریکاتور اهانت آمیز روزنامه ایران به نقطه اوج خود رسید.

پس از حوادث خرداد 85 به نظر می رسد که برخورد دستگاه امنیتی با دانشجویان هویت طلب شدیدتر شده باشد.این برخوردها مخصوصا پس از تعطیلی دانشگاهها در سال تحصیلی گذشته(86-87) شدت بیشتری یافت.گزارش زیر در رابطه با بازداشت تعدادی از دانشجویان هویت طلب دانشگاه تبریز با نگاهی به برخی حوادث اتفاق افتاده منتهی به بازداشت این دانشجویان در یکسال پیش از آن در این دانشگاه می باشد.

هشتم خرداد 1386 کمیته انضباطی دانشگاه تبریز تعدادی از فعالین دانشجویی این دانشگاه به نامهای وحید دهقانی(مسئول روابط عمومی انجمن اسلامی دانشجویان دانشکده ی فنی)، فراز زهتاب(عضو شورای مرکزی انجمن ادبی سهند و عضو انجمن اسلامی دانشکده حقوق)، آیدین خواجه ای(عضو شورای مرکزی انجمن ادبی سهند و عضو انجمن اسلامی دانشکده حقوق)، مقصود عهدی(عضو شورای مرکزی انجمن ادبی سهند)، منصور امینیان(مسئول تشکیلات انجمن اسلامی دانشجویان دانشکده ی فنی)، هادی بهادری(دبیر کانون آذربایجان شناسی)، آیدین غفارنژاد(عضو شورای مرکزی کانون آذربایجان شناسی) ، ابراهیم زینالی(مدیر مسئول نشریه کانون آذربایجان شناسی)، امین امامی(عضو شورای مرکزی انجمن ادبی سهند)، علی داور(دانشجوی مهندسی برق) ، بابک رحمتی(مدیر مسئول نشریه دانشجویی گونش)، نعیم احمدی(مسئول تشکیلات انجمن اسلامی دانشجویان دانشکده ی علوم طبیعی)، ناهید بابازاده(دانشجوي ورودي 82 علوم تربيتي- عضو شورای مرکزی انجمن ادبی سهند و عضو فعال کانون آذربایجانشناسي )، بهنام زالی(مسئول تشکیلات انجمن اسلامی دانشجویان دانشکده ی کشاورزی) و صمد پاشایی را به کمیته احضار نمود.در همین ایام نیز، مجوز نشریه “آذربایجان شناسی” نشریه ی داخلی و رسمی کانون آذربایجان شناسی دانشگاه تبریز، از سوی مسئولین این دانشگاه به مدت ۱ سال به حالت تعلیق در آمد.

حدود یک ماه بعد و در نهم تیر کمیته انضباطی دانشگاه تبریز ۱۴ تن از فعالین دانشجویی آذربایجان و از جمله فعالینی که پیشتر به کمیته احضار شده بودند را به تعلیق از تحصیل محکوم کرد. در این روز کمیته انضباطی بابک رحمتی ، منصور امینیان ، هادی بهادری ، ابراهیم زینالی ، وحید دهقانی ، فراز ذهتاب ، آیدین خواجه ای ، مقصود عهدی ، علی داور ، امین امامی ، آیدین غفارنژاد و نعیم احمدی را به دو ترم تعلیق از تحصیل و حامد توفیق (دبیر سیاسی شورای مرکزی انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تبریز و علوم پزشکی)، و بهنام زالی را به یک ترم تعلیق از تحصیل محکوم کرد. کمیته انضباطی همچنین پرونده مقصود عهدی را به کمیته مرکزی انضباطی وزارت علوم (مرکز) ارسال نمود.

سی ام آبان ماه، انجمن ادبی - فرهنگی سهند سرانجام با فشار های غیر اخلاقی مسئولین دانشگاه تبریز ، به تعطیلی کشانده شد. انجمن ادبی سهند تحت فشار حراست و مخالفت های مسئولین، بعد از اندکی تاخیر از اواخر مهر در حال برگزاری بود که بعد از برگزاری ۴ جلسه، به تعطیلی کشانده شد.

اول بهمن ماه سال 86 نیز محاکمه حسین یوسفی، دانشجوی فعال حقوق مدنی دیگر دانشگاه تبریز برگزار گردید که در نتیجه دادگاه حکم به محکومیت 6 ماهه تعزیری برای این دانشجو داد.

مقارن ظهر یکشنیه ۲۲ اردیبهشت ماه سال 87 ، دانشجویان دانشگاه تبریز در اعتراض به اعمال فشار بر دانشجویان و اقدام حراست و رئیس این دانشگاه در تعلیق و اخراج از دانشگاه فعالین دانشجویی (به دلیل کارشکنی های مسئولین این دانشگاه در برگزاری جلسه دفاعیه سجاد رادمهر از پایان نامه کارشناسی ارشد)، دست به تحصن زدند که پس از ساعاتی با قبول خواسته های دانشجویان از طرف مسئولین دانشگاه به این تحصن پایان داده شد. پیش از این تحصن برگزاری جلسه دفاع از پایان نامه سجاد رادمهر(دانشجوي ورودي 1384 مقطع کارشناسي ارشد مکانيک دانشگاه تبريز،عضو سابق انجمن اسلامی دانشکده فنی دانشگاه تبریز، عضو هیئت نظارت کانون نشریات دانشجویی آذربایجان، سردبیر نشریات دانشجویی توقیف شده "آراز" و " اؤزلوک" و عضو شورای انجمن ادبی سهند) برای چندمین بار لغو گردیده بود. عليرغم طي کلیه مراحل اداری و آموزشی برای برگزاری جلسه دفاع از پایان نامه و کسب مجوز دفاع برای سیزدهم اسفند 86 ، نیم ساعت پيش از موعد مقرر، به دستور شفاهی رییس حراست دانشگاه و بدون ارائه هیچ دلیلی جلسه دفاع سجاد رادمهر لغوگرديده بود. با پیگیری مکرر وي، نامه کتبی مبنی بر لغو جلسه دفاعیه صادر شده و در آن قید میشود که نامبرده میتواند در فروردین 87 جلسه دفاعیه را برگزار کند. بعد از تعطیلات عید با کارشکنیهای انجام شده به جای فروردین، مجوز برگزاری جلسه برای بیست و سوم اریبهشت ماه صادرميگردد. اما دوباره در روز بیست و یکم اردیبهشت به ایشان شفاها اطلاع داده ميشود که بنا به دستور ریس دانشگاه جلسه لغو شده است. با لغو دوباره جلسه دفاع و با توجه به اینکه با اتمام سنوات مجاز، وی در معرض اخراج از دانشگاه قرار گرفته بود، روز بیست و دوم اردیبهشت در مقابل غذاخوری دانشگاه و داخل مسجد دانشگاه دست به اعتصاب غذای انفرادی می زند که با وساطت اساتید راهنما و صدور مجوز برگزاری جلسه دفاع برای هشتم خرداد به اعتصاب غذای خود پایان میدهد. روز ششم خرداد بار دیگر به طور شفاهی به وی اطلاع داده میشود که نه تنها جلسه دفاعیه لغو گردیده (به بهانه فوت یکی از اساتید راهنما) بلکه باید در کمیته انضباطی نیز حضور یابد. وي در کمیته انضباطی بدوی به منع از تحصیل به مدت یک نیمسال (نیمسال دوم سال تحصیلی 86-87 ) محکوم میشود.

همچنین در سال ۸۷ سازمان سنجش از صدور کارنامه برای ۴ تن از دانشجویان دانشگاه تبریز به نامهای امین امامی (دانشجوي ورودي 81 مهندسي مکانيک- عضو شورای انجمن ادبی سهند و عضو فعال کانون آذربایجانشناسي)، ناهید بابازاده(دانشجوي ورودي 82 علوم تربيتي- عضو شورای مرکزی انجمن ادبی سهند و عضو فعال کانون آذربایجانشناسي )،نادر مهد قره باغ(دانشجوي ورودي 83 مهندسي برق - عضو انجمن اسلامي دانشکده فني تبريز و عضو کانون آذربایجانشناسي) و صمد پاشايي( دانشجوي ورودي 82 کشاورزي – عضو شوراي مرکزي انجمن اسلامي دانشکده کشاورزي)خودداری کرده و این دانشجویان را از حق تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد محروم نمود.محرومیت این دانشجویان از ادامه تحصیل، اعتراضات دیگر دانشجویان را به دنبال داشت که حراست دانشگاه در مقابل این اعتراضات 37 تن از دانشجویان معترض را به کمیته انظباطی احضار کرد که در نتیجه آن کمیته این دانشجویان را به محرومیت از تسهیلات رفاهی و خوابگاه و نیز توبیخ کتبی با درج در پرونده محکوم نمود.در حالی که روز یکشنبه ۱۶ تیر، تاریخ احضار دانشجویان عنوان شده بود شنبه ۱۵ تیر، امتحانات تمامی دانشکده های دانشگاه تبریز به پایان رسید.در حکم کمیته انضباطی “توهین به شعائر اسلامی و ملی و اقدام علیه نظام جمهوری اسلامی” و “ایجاد وقفه در نظم خوابگاه” به عنوان اتهام قید شده بود. 27 تير ماه پس از ماهها كش و قوس و كارشكني مسئولان دانشگاه تبريز در برگزاري جلسه دفاع از پايان نامه كارشناسي ارشد سجاد رادمهر بالاخره اين جلسه برگزار گرديد و رادمهر از پايان نامه خود دفاع نمود.اين جلسه در حالي صورت گرفت كه دانشگاهها و از جمله دانشگاه تبريز سال تحصيلي را پشت سر گذاشته.پس از ترك جلسه دفاع، سجاد رادمهر و داريوش حاتمي در مقابل دانشگاه و هنگامي كه قصد سوار شدن به تاكسي را داشتند بدون ارائه هر گونه حكمي دستگير و روانه نقطه نامعلومي شدند.

دو دانشجوي ديگر دانشگاه تبريز فراز ذهتاب و آيدين خواجه اي (هر دو از دانشجويان رشته حقوق و اعضاي انجمن اسلامي دانشكده حقوق) نيز كه در جلسه دفاع حضور داشتند در يكي از خيابانهاي اطراف دانشگاه دستگير شدند.به هنگام بازداشت اين دانشجويان نيز هيچ گونه حكمي ارائه نشده بود. هردو دانشجو پیشتر نيز به دو ترم محرومیت از تحصیل محکوم شده بوند.

پس از دستگيري اين دانشجويان ماموران امنيتي به منازل اين افراد مراجعه كرده و به تفتيش و جستجو آنها می پردازند.

اين بازداشتهاي خودسرانه در حالي صورت مي گرفت كه دانشگاهها تعطيل گشته و دانشجويان به تعطيلات تابستاني رفته بودند.به نظر مي رسد كه دستگاه اطلاعاتي با در نظر گرفتن اين مسئله اين زمان را بهترين فرصت براي دستگيري اين افراد انتخاب كرده بود.

در حالي كه عمده دلیل دستگيري اين افراد در رسانه ها، تحصن اعتراض آميز 22 ارديبهشت عنوان شده است كه مطابق

ماده 26 اعلاميه جهاني حقوق بشر :

هر شخصی حق دارد که از آموزش و پرورش بهره مند شود. آموزش و پرورش ، و دست کم آموزش ابتدايی و پايه بايد رايگان باشد. آموزش ابتدايی اجباری است . آموزش فنی و حرفه ای بايد همگانی شود و دست يابی به آموزش عالی بايد با تساوی کامل برای همه امکان پذير باشد تا هر کس بتواند بنا به استعداد خود از آن بهره مند گردد.

همچنين همچنين مطابق اصل 3 قانون اساسی :

دولت جمهوری اسلامی ایران موظف است (برای نیل به اهداف مذکور در اصل دوم) همه امکانات خود را برای آموزش و پرورش و تربیت بدنی رایگان برای همه در تمام سطوح، و تسهیل و تعمیم آموزش عالی به کار برد.

و نيز مطابق اصل 30 قانون اساسی :

دولت موظف است وسایل آموزش و پرورش رایگان را برای همه ملت تا پایان دوره متوسطه فراهم سازد و وسایل تحصیلات عالی را تا سر حد خودکفایی کشور به طور رایگان گسترش دهد.

حال اينكه تحصن اعتراضي 22 ارديبهشت صرفا در دفاع از حق تحصيل و اعتراض به محروميت از تحصيل بوده است و دستگيري اين دانشجويان را مي توان انتقام گيري از دانشگاه تبريز و فعالين دانشجويي اين دانشگاه دانست.

دانشجويان بازداشت شده پس از دستگيري و به فاصله چند روز طي تماس هاي كوتاهي با خانواده هايشان خبر دستگيري خود را اعلام مي كنند.

در ادامه دستگيري ها شاهرخ حاتمي دانشجوي دندانپزشكي در تركيه كه پيگير وضعيت برادرش و دانشجويان دانشگاه تبريز بود سي تير ماه در منزل مسكوني شان در تبريز بازداشت شد. شاهرخ حاتمي پس از 17 روز به قيد وثيقه از زندان آزاد شد.وي از بازجويي هاي متعدد و اعمال فشارهاي روحي و نگهداري خود در سلول انفرادي خبر داد.

عليرغم پگيري خانواده اين افراد نهادهاي امنيتي و قضايي نيز از ارائه توضيح به وضعيت دانشجويان بازداشت شده خودداري كرند و حتي خانواده اين افراد نيز مورد تهديد قرار گرفتند به گونه اي كه حتي الهه رادمهر دانشجوی شهرسازی در دانشگاه ارومیه و خواهر سجاد نیز دو بار متوالی به کمیته انضباطی دانشگاه فراخوانده شد.

اعمال فشار بيشتر بر دانشجويان هويت طلب دانشگاه تبريز با دستگيري امير مرداني دانشجوی ترم آخر رشته مهندسي برق در 23 مرداد ادامه يافت.دستگيري امير مرداني نيز در خيابان صورت گرفت و ماموران پس از آن همراه با وي به منزل پدري ايشان رفته و آنجا را مورد تفتيش و جستجو قرار دادند.پرونده امير مرداني نيز به شعبه 4 دادگاه انقلاب تبريز ارسال گرديد.مرداني پيش از آن نيز در اعتراضات اول مهر 1385 نيز دستگير و مدت 20 روز در بازداشت به سر برده بود.

پس از مرداني دو فعال دانشجويي ديگر، منصور امنیان (دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی مکانیک و دبیر تشکیلات انجمن اسلامی دانشکده ی فنی دانشگاه تبریز )و مقصود عهدی (مقصود عهدی دانشجوی رشته ی جغرافیا و عضو شورای انجمن اسلامی دانشکده ی علوم انسانی دانشگاه تبریز) بازداشت شدند. گفتنی است این بازداشت ها در پی مراجعه ماموران امنیتی در شب چهارشنبه 23 مرداد ماه به خانه فعالین هویت طلب یاد شده انجام شده است که به علت عدم حضور دانشجویان در منزل، ماموران از دستگیری آنان بازمانده و به تفتیش منزل و ضبط وسایل شخصی آنان پرداخته بودند.مقصود عهدي زماني كه خود به بند 37 زندان تبريز مراجعه كرده بود بدون ارائه هيچ گونه حكمي بازداشت شد. وی ترم اول سال تحصیلی 86-87 را در محرومیت از تحصیل سپری کرده بود. قبلا نیز به دلیل سخنرانی وی در تریبون آزاد "محکومیت تیراندازی ماموران امنیتی به تظاهرات کنندگان خردادماه شهر های آذربایجان" پرونده انضباطی او به کمیته انضباطی مرکز در تهران فرستاده شده بود.

نهادهای امنیتی درادامه فشار به خانواده دانشجويان بازداشت شده ،مادر سجاد رادمهر را نیزمورد تهديد واقع كردند.مادر سجاد رادمهر شنبه دوم مرداد ماه در حالی در دانشگاه تبریز حضور یافته بود که هیچ مسئولی حاضر به پاسخ گویی به وی نشده بود.

ظهر دهم شهريور مجید ماکویی دانشجوی ترم آخرمهندسی کشتی سازی دانشگاه مالک اشتر اصفهان، نيز هنگام مراجعه به اداره اطلاعات تبريز بازداشت شد.ماموران امنيتي قبلا به منزل پدري ايشان مراجعه كرده و آنجا را مورد تفتيش قرار داده بودند. طی دو ماه پیش از بازداشت، ماکویی بارها به اداره اطلاعات شهرهای خوی و ارومیه فراخوانده شده بود و روز جمعه منتهی به بازداشت نیز مأموران امنیتی جهت دستگیری وی به منزل پدری او رفته بودند که در آن هنگام نامبرده در منزل حضور نداشته است. به نظر مي رسد بازداشت ماكويي نيز در ارتباط با بازداشت دانشجويان دانشگاه تبريز بوده باشد.

ماکویی که مدت 3 سال، دبیری موسسه غیر دولتی آیدین سحر را بر عهده داشت در جریان حوادث خرداد 85 نیز دستگیر و مدت 20 روز را در بازداشت به سر برد . پس از آن در تاریخ 11 شهریور 85 دادسرای انقلاب ارومیه وی را به اتهام اقدام علیه امنیت ملی از طریق شرکت در اغتشاشات و تحریک مردم و شرکت درمراسم بزرگداشت مرحوم فرزاد اسدپور(از کشته شدگان حوادث خرداد 85 در شهر نقده)، به 6 ماه حبس محکوم نمود که برای 2 سال به حالت تعلیق در آمد.این دانشجوی هویت طلب که در سال 85 به عنوان دانشجوی مهمان در دانشگاه ارومیه مشغول به تحصیل بود، همچنین از سوی کمیته انضباطی دانشگاه ارومیه به دلیل امضاء نامه ی درخواست تحصن در خرداد 85 ، به اتهام نشر اکاذیب ، دامن زدن به مسائل قوميتي و جعل اسناد دولتی، به یک ترم تعلیق از تحصیل محکوم شده بود .

سه شنبه ۹ مهر ماه احسان نجفی نسب عضو شورای مرکزی انجمن ادبی سهند نیزدر مقابل دانشکده خود دستگیر شد.نجفي نسب حین خارج شدن از درب حوزه ریاست دانشگاه به همراه خانواده خود دستگیر و به اتاق ۳۷ زندان تبریز منتقل شد.بنا به اظهار شاهدان عيني احسان نجفی نسب در اعتراض به غیر قانونی بودن دستگیری خود و ممانعت از سوار شدن به خودرو، با دخالت مستقیم حراست دانشگاه بالاجبار سوار شده و پس از حرکت اتومبیل با ضرب و شتم دستگير كنندكان مواجه گشت.

دانشجویان بازداشت شده اکثر مدت بازداشت را در سلولهای انفرادی گذرانده و تنها پس از 6 مهر ماه به تدریج به زندان عمومی تبریز منتقل شدند.این در حالیست که در زندان تبریز نیز از انتقال آنها به بند مخصوص زندانیان سیاسی خودداری به عمل آمد.

دانشجویان بازداشت شده نهایتا روز سه شنبه 7 آبان همگی موقتا به قید وثیقه آزاد شدند.سجاد رادمهرپس از سپری کردن 97 روزدر سلول انفرادی و 7 روز در بند عمومی زندان تبریز با قید وثیقه 500 میلیون ریالی، فراز زهتاب و آیدین خواجه ای پس از سپری کردن 75 روز در سلول های انفرادی و 30 روز در بند عمومی زندان تبریز با سپردن قید وثیقه 500 میلیون ریالی، امیر مردانی پس از سپری کردن 46 روز در سلول انفرادی و 30 روز در بند عمومی زندان تبریز به قید وثیقه 500 میلیون ریالی، منصور امینیان و مقصود عهدی پس از سپری کردن 25 روز در سلول انفرادی و 43 روز در بند عمومی زندان تبریز به قید وثیقه 200 میلیون ریالی، مجید ماکویی پس از سپری کردن 27 روز در سلول انفرادی و 30 روز در بند عمومی زندان تبریز با سپردن قید وثیقه 500 میلیون ریالی و احسان نجفی نسب نیز پس از سپری کردن 17 روز در سلول انفرادی و 13 روز در بند عمومی زندان تبریز، در حالی از زندان آزاد شدند که به هنگام آزادی آنان، مابین ماموران انتظامی و جمع استقبال کنندگان درگیری هایی نیز روی داد که به بازداشت چند ساعته تعدادی نیز منجر گردید.

داریوش حاتمی نیز هشتم آبان ماه و به قید وثیقه 500 میلیون ریالی و پس از تحمل 105 روز انفرادی و نگهداری در زندان عمومی تبریز آزاد گردید.

در جریان دستگیری و بازداشت دانشجویان هویت طلب دانشگاه تبریز موارد بسیاری از قوانین مربوط به حقوق متهم و شهروندی نقض گردیده است که به برخی از آنها اشاره می گردد:

_بازداشت ها عمدتا در خارج از منازل مسکونی افراد و در خیابانها و بدون ارائه حکمی صورت گرفته است.برخی از این دانشجویان نیز هنگامی که به اداره اطلاعات مراجعه کرده بودند بازداشت شده اند.در حالی که برای احضار این دانشجویان نیز هیچ گونه حکمی ارائه نگشته است.که این طریقه بازداشت ها مغایر ماده نهم اعلامیه جهانی حقوق بشر می باشد.

_اکثریت بازداشت شدگان تنها پس از چند روز و در تماسهای کوتاهی توانستند که با خانواده خود ارتباط برقرار کنند.این در حالیست که مطابق ماده 5" قانون احترام به آزادی های مشروع و حفظ حقوق شهروندی" بازداشت شدگان در اولین فرصت می بایست با خانواده های خود تماس برقرار کرده و آنها را در جریان بازداشت خود قرار دهند.

_علیرغم پیگیری خانواده بازداشت شدگان،محل نگهداری دانشجویان مشخص نگردید و خود این افراد نیز در تماس با خانواده هایشان از محل نگهداری خویش اظهار بی اطلاعی نمودند.در حالی که مطابق ماده 7 " قانون احترام به آزادی های مشروع و حفظ حقوق شهروندی" بردن متهم به اماکن نامعلوم خلاف قانون محسوب می شود.

_در طول مدت بازداشت سئوالهای نامرتبط با اتهام مطرح شده و بازجویان در مسائل شخصی و خانوادگی متهمین کنجکاوی نموده اند که این مسئله نیز خلاف ماده 11 می باشد.
_طبق ماده 7 بازجویان باید از نشستن در پشت سر متهم خودداری نمایند در حالی که عملا در طول مدت بازداشت این مورد نیز رعایت نگشته است.

_مدت زمان زیادی از بازجویی ها در حالی صورت گرفته است که متهمین با چشمان بسته(با چشم بند) در مقابل بازجویان قرار گرفته اند.در حالی که مطابق ماده 6 باید از بستن چشم و سایر اعضا در بازجویی ها خودداری گردد.

_گرچه مطابق ماده 4 تاکید می نماید در برخورد با متمهین باید اخلاق وموازین اسلامی رعایت گردد ولیکن در زمان بازداشت و بازجویی ها دانشجویان بازداشت شده مورد توهین و تحقیر واقع شده اند.حتی در مواردی نیز به هنگام دستگیری، این دانشجویان مورد ضرب و شتم نیز قرار گرفته اند. برخی از این دانشجویان نیز در بازجویی ها در معرض شکنجه های جسمی قرار داشته اند.

_دانشجویان بازداشت شده پس از انتقال به زندان عمومی تبریز نه در بند زندانیان سیاسی که در بندهای نگهداری دیگر و همراه با متهمین متجاوز به عنف و معتادین و محکومین به اعدام و...نگهداری شده اند.در حالی که این مسئله نقض آشکار حقوق متهمین مطابق اصل 8 قطعنامه 43/173 مصوب 9 دسامبر 1988 مجمع عمومی سازمان ملل متحد می باشد.بسیاری از اصول دیگر قطعنامه نیز در رابطه با این دانشجویان رعایت نگردیده است.

وکلای دانشجویان بازداشت شده در طول مدت بازداشت به هیچ عنوان به پرونده ها دسترسی نداشته و اجازه ملاقات با متهمین به وکلای آنها داده نشده است که این مسئله بر خلاف بند 3 ماده 14میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی است که دولت ایران نیز متعهد به اجرای آن می باشد.

_همچنین مطابق بند ۳ ماده ۹ میثاق، متهمین بلافاصله پس از بازداشت باید بدون تاخیر محاکمه گردند و چنانچه دادگاه به دلایلی تشکیل نگردد شخص بازداشت شده باید با تامین قرارآزاد گردد.این درحالیست که برخی از دانشجویان بازداشت شده حدود 100 روز را سلولهای انفرادی به سر برده اند که به نظر می رسد جمع آوری مدارک بر علیه این دانشجویان نه تنها پیش از دستگیری آنها صورت نگرفته است بلکه بدلبل فقدان مدرک علیه متهمین بازجویان تلاش نموده اند با نگهداری دانشجویان در شرایط سخت انها را وادار به اعترافات و اقرار نمایند.

_دانشجویان بازداشت شده در مدت بازداشت برای مدتها از ملاقات با خانواده هایشان محروم بوده اند و( در مورد سجاد رادمهر کلا اجازه هیچ گونه ملاقاتی به وی داده نشده است) تماسهای تلفنی آنها نیز به تعداد بسار کم و به مدت زمان کوتاه انجام شده است.همچنین در طول مدت بازداشت متهمین از امکاناتی از قبیل استفاده رادیو،تلویزیون،مطبوعات، مراسلات و... محروم بوده اند.همگی موارد فوق از مصادیق شکنجه های روحی محسوب می گردند و اصل 38 قانون اساسی جمهوری اسلامی نیز به صراحت آنها را خلاف دانسته است و اقرار و اعتراف از متهم را در چنین شرایطی غیر قانونی عنوان نموده است.

پس از آزادی این دانشجویان نیز فشار و تعقیب آنها ادامه یافته و اولین دادگاه محاکمه این دانشجویان نیز در بیست و هشتم دی ماه سال جاری برگزار خواهد شد.

کميته گزارشگران حقوق بشر